A Good Clean Heart, Cwmni Neontopia. Canolfan Arad Goch.

Wedi mwynhau?

NSN: Do, daeth AGCH fel chwa o awyr iach. Mae’n arfer bellach i nifer o gwmnïau geisio dorri tir newydd ond dyma awr o adloniant syml, ond effeithiol.

NWE: Do, yn fawr iawn. Profiad arbennig o weld drama dwyieithog ar ei orau.
MML: Do wir. Sioe ddymunol yn dilyn stori rymus dau frawd

Beth wnaeth ichi chwerthin neu deimlo’n emosiynol?
NSN: Dwlais ar y rhannau pan oedd Oliver Wellington yn chwarae cymeriad y fam – llwyddodd i ddal cymeriad gwraig ganol oed o Lundain. Er hyn rhaid dweud nad oeddwn wedi synhwyro ei bod yn gaeth i gyffuriau tan i’r testun ddatgelu hynny. Fe weithiodd yr is-deitlau dwyieithog yn wych hefyd – darn cofiadwy oedd addasu Destiny’s Child yn y Saesneg i  Eden yn y Gymraeg – hileriys! Gallai Sibrwd ddysgu wrth is-deitlau AGCH.
NWE: Ar ôl i Hefin a Jay wthio eu mam i’r llawr ac achosi i’w phen waedu fe ddisgrifiodd Jay yr ymosodiad fel “Hefin ye, you just twatted my mum in the skull” – nath hwnna neud i fi chwerthin am ychydig o funudau yn rhy hir. Roedd diweddglo’r ddrama yn un hyfryd yn fy marn i, er bod y ddau wedi profi cymaint o broblemau yn eu bywydau, fe orffennodd y ddrama gyda’r llinellau “caru ti” “ye, cuppa tea”. Geiriau hollol syml ond sy’n crisialu’r gwahaniaethau a’r cariad sy’n uno’r ddau at ei gilydd.
MML: Er bod sylfaen y ddrama â thraw emosiynol, nid llefain ond chwerthin oedd fy ymateb i ran fwyaf ohono. Wrth gwrs, roedd adegau lle’r oedd y testun yn cyffwrdd ag agweddau heriol o fewn cymdeithas heddiw, ond credaf fod Alun Saunders wedi llwyddo i greu cydbwysedd o hiwmor a thristwch trwyddi draw. Rhaid canmol creadigrwydd y cyfarwyddwr wrth fynegi’r hiwmor yma drwy goreograffi hwylus.

Sut oeddech chi’n teimlo ar y diwedd?
NSN: Bodlon. Llwyddodd AGCH i gyflwyno stori ddifrifol ond yn gymedrol. Nid wyf yn honni bod y sioe wedi torri tir newydd, ond oes angen? Roedd y dwyieithrwydd yn naturiol ond yn drawiadol. Roedd yr amgylchiadau yn gredadwy ac yn arwain at stori ddiddorol.
NWE: Hapus. Nid oedd y sgript yn ysgytwol nac wedi newid fy meddylfryd ar fywyd ond roedd e’n hyfryd i allu profi darn o theatr Cymraeg o safon. Theatr a oedd yn ddiddorol, yn ddoniol ac yn uno diwylliant dinesig Saesnig â diwylliant Cymreig cefn gwlad. 
MML: Daw terfyn bob perfformiad yn darddbwynt trafodaeth, ac yn sicr roedd digon gyda’r dair ohonom drafod. Dwi’n falch (o’r diwedd), ein bod yn medru dod allan o’r theatr, ac yn medru canmol yr hyn a welsom

Oedd y cymeriadau yn apelio atoch chi?
NSN: Llwyddodd y ddau actor yn arbennig fel dau frawd. Roedd y brodyr begynau ar wahân, un wedi’i fagu yng Ngorllewin Cymru a’r llall yn Llundain. Yn naturiol roedd Hefin fel petai wedi cael bywyd cysgodol. A Jay yn gynnyrch y ddinas ac yn gymeriad cŵl, a’i berfformiad yn slic. Er hyn, roedd eu perthynas a thrawma eu plentyndod yn clymu’r ddau. Cyswllt clyfar arall rhwng y ddau oedd y syniad o ‘dreial’ – Hefin ar dreial rygbi a Jay, treial llys.
NWE: Oeddent. Roeddwn i’n dwlu ar y ffaith eu bod nhw mor wahanol i’w gilydd. Hefin yn fachgen ifanc brwdfrydig ac yna Jay yn ddyn ymlaciedig llawn dirgelwch.  Ond eto’n roedden ni’n gweld pethau oedd yn debyg rhyngddynt. Y ffordd roeddent yn gwenu ar ei gilydd a’r ffordd roedd y ddau ohonynt yn cael eu denu at drwbl.
MML: Dyma gwestiwn anodd. Roedd y cymeriadau yn ffitio’r naratif yn dda, ond eto, dwi’n cwestiynu penderfyniad y dramodydd i ddewis dau gymeriad mor ystrydebol. A oedd rhaid i Hefin fod yn chwaraewr rygbi? A pam penodi dyn o dras ethnig, gyda hanes troseddu?

Pa actorion a gafodd hwyl arni?
NSN: Roedd perfformiadau’r ddau yn gaboledig. Mae’n debyg mai Oliver oedd fy ffefryn, yn syml efallai am ei bortread arbennig o’r fam. Mewn mannau teimlais fod James Ifan yn gorberfformio – ond posib mai rhinwedd o’i gymeriad oedd hyn.
NWE: Fe fwynheais i berfformiad Oliver Wellington yn fawr iawn, roedd ei newid o gymeriad Jay i’r fam bron yn naturiol. Roedd ei ffordd o actio yn gynnil a naturiol, nid ar un eiliad teimlais yn anghyfforddus wrth ei wylio. Roedd perfformiad James Ifan hefyd yn un effeithiol iawn. Ar adegau, doeddwn i ddim cweit yn deall yr hyn yr oedd James yn dweud oherwydd ei fod yn siarad mor gyflym. Ond wedi dweud hynny, roedd Hefin yn fachgen byrlymus oedd yn cyffroi mewn unrhyw sefyllfa, felly efallai bod y rhinwedd yma yn briodol.
MML: Roedd y ddau actor i weld yn gartrefol iawn ar lwyfan, a’u rhyngweithio yn effeithiol tu hwnt. Ar adegau, teimlais fod y cymeriad Hefin yn goractio, gan orddefnyddio mynegiant wynebol. Ond wrth gwrs, chwaeth personol yw hyn.

Barn am y set?
NSN: Roedd y defnydd o dechnoleg yn wych. Arosfan bws a bin sbwriel oedd yma mewn gwirionedd, ond roedd rhai o’r uchafbwyntiau yn fy marn i yn seiliedig ar daflunio i’r set. Darn cofiadwy oedd cyfleu cyflymder y ddau gan ddefnyddio goleuni a thaflunio.
NWE: Roedd y set yn wych. Er ei fod yn syml, fe ddefnyddiwyd y set i’w llawn botensial. Tafluniwyd yr addasiad ar y set, ar ffurf ‘messenger’ facebook, mewn speech bubble ac ar y ffurf gyffredin o weld isdeitlau. Caniataodd hyn i’r addasiad bod yn ddiddorol ac yn gyffrous i’w ddarllen. Roedd addasiad y Gymraeg i’r Saesneg yn wych, pan addaswyd Destiny’s Child i Eden, ro’n i’n sylweddoli bod yr addasiad yr un mor ddoniol â’r perfformiad ei hun, felly roedd e’n werth darllen yr isdeitlau.
MML: Set hynod o effeithiol oedd i’r perfformiad yma. Roedd yr is-deitlau yn gweithio’n wych yn erbyn y set (Gorsaf bws), gan gyflwyno elfen fodern i’r hyn oedd o fewn y testun.

Barn am y cyfarwyddo?
NSN: Gwych oedd y darnau corfforol i gyfleu amser – hoffais yn fawr y ddeuawd wrth i’r ddau eistedd ar y bws. Cyflea’r coreograffi Jay’n dangos i Hefin sut oedd ymddwyn ar drafnidiaeth gyhoeddus yn y ddinas fawr.
NWE: Cyfarwyddo gwych gan Mared Swain. Roedd y symud yn effeithiol tu hwnt, yn caniatáu i ni a’r actorion gael hoe rhwng llinellau’r testun. Un peth sy’n sefyll allan oedd pan fu rhaid i Jay a Hefin redeg nôl adre i lynu at reolau tag Jay. Er eu bod yn rhedeg yn eu hunfan, roedd e fel petai nhw’n rhedeg am filltiroedd ac roedd fy nghalon yn curo’n galetach wrth i’r gerddoriaeth ddwysau ac wrth i’w coesau cyflymu.

Fyddech chi’n argymell pobl i fynd i’w gweld hi?
NSN: Yn sicr, ewch amdani. Ni newidiwyd fy mywyd o wylio AGCH yn fwy na gwylio drama dda ar y teledu. Ond wnes i wir fwynhau awr bleserus iawn o ddrama!
NWE: Wrth gwrs, hedfannodd yr awr. Cewch chi’r cyfle i glywed hanes dau fachgen wedi’i berfformio yn raenus a’i gyfarwyddo mewn ffordd creadigol a dychmygus.
MML: Byswn – ewch amdani!

Unrhyw sylwadau pellach?
NSN: Dim ond tynnu sylw at y defnydd ffraeth a chwareus o isdeitlau dwyieithog. Roedd y ddwy iaith yn gyfartal ac yn gweithio– mwy plîs!
NWE: Pleser oedd gweld cwmni theatr yn perfformio mor llwyddiannus yn ddwyieithog. Ar ôl gweld y perfformiad, dylai gwylio drama ddwyieithog ddim fod yn fwrn arnom ni fel cynulleidfa. Dylai fod yn rhywbeth arferol i ni yng Nghymru erbyn hyn i ddathlu dwyieithrwydd yn hytrach na’i gondemnio a’i fawrygu.